Nepal

14 maart 2015 - Lumbini, Nepal

04:53:35+ 4,5 uur

We zijn weer onderweg!

Vanmorgen om 06:30 uur zijn we vertrokken voor de lange reis naar Nepal. Nee niet in km want het is maar 330km naar Lumbini, nee het is de reistijd. We gaan er ongeveer 9 a 10 uur over doen, naar gelang het verkeer en de conditie van de wegen.
Iedereen ligt wat te doezelen want gisteravond is het naar onze Indiase begrippen toch nog een beetje laat geworden.
We zijn gisteravond nog naar de Ganga Aartie gegaan, dit is een rituele dienst aan de oever van de Ganges waar rijen priesters onder bamboe parasols bidden voor de pelgrims.
We werden bij het hotel opgewacht met riksja's en in colonne zijn we naar de Ganges "gefietst" of te wel, we hebben ons laten fietsen.
Voor een aantal was dit de eerste keer, maar ook voor degene die eerder in een riksja had gezeten, was dit toch weer een hele belevenis.

Er lag weer een bootje voor ons klaar op de Ganges en we hebben nog een half uur rondgedobberd op de rivier alvorens de ceremonie begon.
We hebben zelf ook een lichtje aangestoken en te water gelaten. Een klein mandje met 4 bloemetjes en een brandend kaarsje.

Alle boten, want inmiddels zag het zwart van de boten met mensen, verzamelden zich aan de oever van de Ganges met een uitzicht op de Chat waar de priesters zouden plaatsnemen.
Het werd muisstil.

De priesters verschenen met in hun linkerhand een klok en een ritmisch klokkenspel begon.
Er waren 2 x 7 "altaren" voor de totaal 14 priesters.

De duisternis was inmiddels ingevallen en de lampjes op de parasols waren aan.
Het gaf een mysterieus gevoel en het geluid van de klokken konden je naar hogere sferen brengen. Er werd gezongen en geklapt en het luiden van de klokken bleef maar voortduren.

De priesters voerden synchroon hun rituelen uit en de lokale bevolking deed hier actief aan mee. Er waren wellicht meer dan duizend mensen aanwezig, allen pelgrims die aan deze ceremonie deelnamen. En wij waren er een paar van.
Eigenlijk kan ik het helemaal niet goed omschrijven wat dit voor een gevoel gaf maar ik waande me in een hele andere wereld.
Misschien was ik zelf wel hogere sferen, wie zal het zeggen!


Elke dag hier in India heeft iets unieks gehad en als ik dacht dat ik wel alles had meegemaakt gebeurde er weer iets nieuws, en maakte het die dag weer heel speciaal.
Nu gaan we dit fantastische land verlaten met heel veel herinneringen, emoties en ervaringen. Ik weet niet wat Nepal ons allemaal gaat bieden maar dit nemen ze me niet meer af.
Mijn doel de Taj Mahal zien heb ik bereikt maar ik heb heel veel meer gekregen dan ik gevraagd had. Het lijkt wel kerstmis.

Maar zoals gezegd, we zijn onderweg!
Het is nu bijna half 11 en we zijn even gestopt voor een sanitaire en nicotine stop.
Hotsend zijn we hier aangekomen. De wegen worden echt slechter. We hotsen van links naar rechts en van voren naar achter, maar ondanks dat vallen we toch ook weer in een korte slaap van een steeds een paar minuten.
De mensen aan de wegkant kijken naar onze bus en voorzichtig beginnen ze te zwaaien. Als ook ik enthousiast naar hen zwaai tovert dit ook bij hen een glimlach op het gezicht. Er wordt me door een jonge man met een klein jongetje een hand kus toegeworpen en lachend neem ik deze in ontvangst en werp hem een handkus terug waarop hij me lachend nakijkt. De dames kijken steels naar mij als ik een sigaret sta te roken en dan geef ik hen mijn glimlach en ze lachen naar me terug.
Ze zien niet zo heel veel Europeanen in dit gebied, het is een doorgang, geen halteplaats, dus weer zijn wij de attracties.


10:16:39 + 4,5 uur
We hebben net een lunch gehad, noodles met een curry van linzen en het smaakte toch goed! Ik blijf hier lekker eten, elke dag, en het eten is zo smaakvol.
We moeten nog 120 km naar de grens met Nepal en dan nog een 30 km naar Het hotel in Lumbini. We gaan hier nog zo'n 4 tot 5 uurtjes over doen, maar ik heb het idee dat het sneller als ze hadden gedacht. We zien wel, we hebben toch niets anders te doen vandaag !!
Onderweg is er weer van alles te zien en we passeren verschillende dorpjes en steden. Overal is het druk, druk en druk. Mensen zijn aan het werk in hun shop langs de weg, of ze zijn aan het eten bij een kraampje, of ze zitten of liggen maar wat te kijken, maar druk blijft het.


Steeds vallen we in een korte slaap, door het geboemel van de bus en door de warme zon die door de ramen naar binnen schijnt.
We hebben airco maar deze is zo koud zodat iedereen het heeft afgedekt met een gordijntje.
Ik sla met mijn hoofd tegen de raam en ben weer wakker. Mijn bril hangt scheef op mijn neus en ik moet er zelf mee lachen.
Ilma valt ook telkens weg en ze deint van links naar rechts.
Gelukkig heeft ze een armsteun zodat ze niet in het gangpad terecht komt.



17:50:40 + 4,75 uur ( want in Nepal is het een kwartiertje later als in India)

We zijn er, om 18.15 uur onze tijd zijn we in het resort Dreamland aangekomen na een hele lange maar ook weer een bijzondere busreis van bijna 12 uur.

Net voordat de schemering inviel kwamen we aan bij de Nepalese grens. We moesten de bus inclusief chauffeur achterlaten in India en te voet de grens oversteken. Onze koffers, rugzakken en tassen werden met een riksja vervoerd en wij liepen gezamenlijk naar het het Indiaas douane kantoor voor " uit te checken" .
Er werd een stempel in ons paspoort gezet en we konden te voet verder naar de immigratiedienst van Nepal. Gelukkig hadden we allemaal al een visum voor Nepal in Nederland geregeld dus na het invullen van nog een formulier kregen we ook hier een stempel en kon onze Nepalese reis beginnen.
Na een klein half uurtje rijden zijn we aangekomen in het Dreamland Resort in Lumbini. We hebben een twee onder een kap bungalow en hebben al bezoek gehad van een grote sprinkhaan en iets ondefinieerbaars dat op mijn broek sprong.
We hebben geprobeerd met pap te skype maar de wifiverbinding was al verbroken voordat we er ueberhaupt aan konden beginnen. De stroom is hier vanavond tijdens ons eten ook al een paar keer uitgevallen dus we hopen maar dat we komende dagen wifi en stroom hebben om onze verhalen te kunnen plaatsen.
Voor ons is het nu bedtijd, voor jullie zal het etenstijd zijn, dus smakelijk allemaal en welterusten voor straks.

Groetjes Dorette

5 Reacties

  1. Rosalie van den Heuvel:
    14 maart 2015
    Dames,

    Wat weer een mooi verhaal
    Mpoi en levendig geschreven. Ben straks erg benieuwd naar de foto's! Welterusten voor zometeen. Ik kijk reikhalzend uit naar jullie nieuwe verslag. Groetjes, Rosalie
  2. Dorothé:
    15 maart 2015
    Dat jullie nog de energie hebben om zo'n uitgebreid verhaal te schrijven. Wel steeds weer prachtig om te lezen. Geniet ook van jullie verblijf in Nepal!
  3. Michel:
    15 maart 2015
    Ha maedjes. Alweer ein moeije verhaol. Ut grit maar door. We zien weer op de huuegte. Fijne vakantie nog.
  4. Gerda:
    15 maart 2015
    Prachtig die priesters, zo fijn dat mensen dat hebben en ik kan me voorstellen dat je ervan in hogere sferen komt. India is in the pocket. Geniet van Nepal.
  5. Marij:
    17 maart 2015
    Ik geniet van jullie verhalen alles komt nu ook weer in mijn herinneringen terug geweldig