Droomreis

Lieve allemaal,
De laatste uren en minuten tikken weg en we willen geen afscheid nemen van Nepal, van de mensen hier en van ons "groepje". Wat hebben we allemaal gedaan en meegemaakt, het was eigenlijk teveel om op te noemen laat staan op te schrijven.
De schemer in Kathmandu begint in te vallen en een paar dreigende onweerswolken drijven voorbij. 
Eergisteren middag zijn we in Kathmandu aangekomen en mochten meteen weer op vrije voeten rondlopen. Dit is werkelijk een shop paradijs als je tenminste houdt van allerlei prullaria en dat was aan mij zeker besteed. Shop till you drop!!!
We hebben eerst hier en daar eens prijzen opgevraagd om deze te kunnen vergelijken met andere winkeltjes, maar ik vond zoveel dingen leuk en kon het dus ook niet laten liggen.
Om half 7 werden we weer in de foyer van het hotel verwacht om naar een Nepalees diner dansant. Het eten vonden we tegenvallen maar het dansen was wel een leuke onderbreking.
Om half 10 had iedereen het wel gezien en waren we blij dat we weer konden vertrekken om naar bed te gaan. Want ook deze dag was vermoeiend maar ook boeiend. 
Kathmandu is ook een bruisende, toeterende, vervuilde stad maar het heeft ook zijn charmes. 
We zouden gisteren een full day excursie hebben maar een aantal van onze groep had eerst nog een rondvlucht rond de Mount Everest. Helaas liep dit qua tijd zo ongelofelijk uit zodat we de excursie in twee gedeeltes moesten gaan doen. 
Om 14:00 uur konden we pas vertrekken voor een bezoek aan de Monkey Temple en  bij de Durbar Square. Helaas waren de weergoden ons die middag minder goed gezind en hebben we beide in stromende regen moeten aanschouwen.
Toch kregen wij die middag wéér een kadootje.
Rond de klok van 4 uur zijn we naar het verblijf van Kumari gelopen weliswaar in de stromende regen maar ook heel kordaat. 
Voor 12 uur of na 4 uur smiddaags,  laat deze levende godin zich zien aan de normale stervelingen.
Deze godin Kumari is pas 9 jaar oud en haar verhaal is eigenlijk heel erg triest.
De Kumari wordt uitgekozen als ze rond de 4 jaar is, ze moet bepaalde omstandigheden goed doorstaan, zoals o.a. een nacht doorbrengen in een donkere kamer met afgehakte koppen van runderen, ze mag hierbij geen angsten tonen.
Wanneer de Kumari haar eerste menstruatie krijgt is ze godin af, en zal er een nieuwe Kumari gekozen worden. Voor een gewezen  godin is het moeilijk om een een "nieuw" leven op te bouwen laat staan te trouwen op latere leeftijd, daar geen enkele man zich met een godin wil binden. Ze zal hem ongeluk brengen.
We mochten geen foto's van haar maken maar ik was een van de gelukkigen die een glimp van haar hebben opgevangen. Ze verliet haar "raam" in een mum van tijd en trok zich terug in haar verblijf.
Ik voelde medelijden voor haar en verdriet, dat ze niet net als andere kinderen van haar leeftijd, gewoon kind kan zijn.
Inmiddels viel de regen met bakken uit de hemel en zijn wij zo goed en zo kwaad als het ging naar het hotel teruggelopen waar een heerlijke warme douche op ons wachtte.
Vanmorgen hebben we de tweede helft van de excursie gedaan. 
Eerst naar de grootste stupa van Kathmandu. Iedereen zal wel eens een foto hebben gezien van twee ogen op een stupa die op je neerkijken.
Wat de Taj Mahal is voor India, zo is deze Stupa typerend voor Kathmandu.
We hebben eerder geschreven over de crematie's in Varanassi India.
Vandaag zijn we in Kathmandu bij de lijkverbranding aanwezig geweest.
We mochten van een afstand toekijken, maar dit keer mochten we ook de crematie's vastleggen op film of foto.
Er waren 8 crematieplaatsen naast elkaar. Op enkele plaatsen zag je de verbranding nog nasmeulen, andere plaatsen waren ze schoon aan het maken en weer andere plaatsen werden nieuwen crematies verricht.
In Varanassi hadden we geen last van de geur, hier in Kathmandu wel degelijk en de hitte en de rook prikte in mijn ogen. Toch blijft het fascineren hoe deze cultuur met de dood omgaat.
Verdriet hebben we allemaal als een dierbare sterft, ongeacht ons geloof, afkomst of cultuur.
Inmiddels is het kwart voor tien in de avond.
We hebben met de groep gezamenlijk gegeten om deze geweldige vakantie af te sluiten.
Onze koffers staan zover klaar voor vertrek. Ook hebben we helaas al afscheid moeten nemen van Agnes en Dirk, want zij vertrekken pas morgenavond richting België en we zullen elkaar morgenvroeg dus niet meer zien.
Ik vraag me af, hoeveel kilometers we gelopen hebben afgelopen drie weken, hoe vaak we Nameste gezegd hebben, hoeveel flessen water we verbruikt hebben, hoeveel traptreden we zijn op- en afgelopen. Hoeveel honden we hebben horen blaffen, hoeveel koeien we op de weg hebben gezien, hoeveel kippen en geiten we gespot hebben. Hoevaak we hebben gezegd " oh kijk daar eens". 
Ik weet het echt niet, wat ik wel weet is dat mijn droomvakantie een echte droomvakantie is.
Ik had een verlanglijstje, maar ik heb heel veel meer gekregen dan dat ik gehoopt had.
Voor nu alvast, slaap lekker allemaal want wij gaan onder de wol.
Morgen moeten we om 04:15 uur op voor het vertrek naar het vliegveld.
Morgenavond hopen we rond een uur of negen veilig en wel thuis te zijn na deze onvergetelijke super geweldige fantastische droomreis.
Truste allemaal
Dorette