Hebben wifi en kunnen nu alles plaatsen !!!!!!!

18:32:53 +4,5uur
Vandaag zou om 7 uur de wekker aflopen, maar ik was om 5 voor 7 al wakker. Ook vandaag hadden we net als gisteren een douche waar nauwelijks warm water uit kwam. Niets aan te doen. Niet zeuren, dit is India. Vanmorgen staat de Apentempel op het programma. Om 9:00 brengen 4 tuktuks ons, na een rit van 45 minuten op de plaats van bestemming. Voordat we de tempel en de eerste apen kunnen zien, moeten we eerst nog een aantal koeien passeren, die zich dwars over de onverharde weg opgesteld hebben. Onze tuktuk chauffeur manoeuvreerde echter zonder te blikken of te blozen langs deze heilige dieren heen. Als we de koeien gepasseerd zijn zien we al snel de eerste apen. Er zijn zgn Apenmasters die, als je dat wil met je meelopen, de apen pinda nootjes voeren zodat je met de aap op de foto kunt. Wij zien hiervan af. We kunnen ook zonder nootjes moeiteloos de apen van een veilige afstand fotograferen. Wat opvalt is dat deze apen absoluut niet agressief zijn. Ze hollen wat achter elkaar aan en blijven dan weer even stil zitten, om zo lijkt het wel, voor ons te poseren. Bij de tempel aangekomen zijn we blij verrast. Het is een prachtige oude (apen)tempel, waarin de apen vooral geweerd ( lees weggejaagd) worden door de oppassers van de tempel. De Apentempel ligt temidden van een vallei omringd door bergen. Als we naar de top van de berg klimmen, komen we onderweg ook nog een wild zwijn met jongen en nog veel meer apen tegen. Ook hele kleintjes. Boven op de top aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over Jaipur stad. 
Nadat we weer af zijn gedaald naar de tempel en nog een paar laatste plaatjes hebben geschoten van twee slapende apen die elkaar vasthouden, het zijn toch net mensen, vertrekken we weer met de tuktuks richting de stad. Vanmiddag willen we graag nog even gaan shoppen bij de Local market. Wat een verschil met gisteren toen we in de Tourist market waren. Bij de Local market zie je weer overal de elektrische bedradingen over de straten gespannen. Het lijkt net een groot spinnenweb. Wat we ook zien zijn nissen, want je kunt het bijna geen winkels noemen, waar mannen achter een naaimachine zitten of kleren strijken. In een andere nis zien we een man in een grote ronde ketel eten klaarmaken, of Indiaase kruiden verkopen etc, etc...we kijken onze ogen uit. De mensen zijn ontzettend aardig en willen allemaal graag gefotografeerd worden. Onze fotocamera's draaien dan ook overuren. Om 18:00 uur hebben we afgesproken om met de groep mee te gaan dineren bij een familie Gasthouse, 3 km van ons hotel vandaan. De vrouw des huizes heeft een heerlijk Indiaas warm buffet voor ons gemaakt. Nadat we ons buikje weer rond hebben gegeten, gaan we met zijn allen te voet terug naar het hotel. Tenminste, dat was de bedoeling. Echter onderweg en op nog geen 250 mtr van ons hotel vandaag, stoten we op een bruiloft stoet. Daar moeten we uiteraard even wat foto's van maken. De Indiaase fotograaf ziet hoe ik mijn uiterste best doe om een goede foto te maken van de bruidegom die te paard gaat maar wat maar niet wil lukken en gebaard mij op zijn plek te komen staan. Dat is aardig!  En van het een komt het ander....als de bruidegom van zijn paard gestegen is, wordt er gedanst door de dames, die prachtige sari's dragen en voordat we het weten worden we meegetrokken door deze dames en staan we met hen te dansen en te springen in de buurt van de bruidegom. Er wordt met geld om de bruidegom heen gewapperd, wat hem geluk voor de toekomst moet brengen. De bruid, die is nog in geen velden of wegen te bekennen en we horen dat die pas over een anderhalf uur ten tonele zal verschijnen. We worden uitgenodigd om mee het feestterrein op te gaan. En voor we het weten staan we tussen alle andere genodigde gasten, familie en bekende van het bruidspaar, een lekker drankje te drinken en krijgen we allerlei lekkere hapjes aangeboden. Jammer dat we al gegeten hebben.. We worden constant door feestvierders aangesproken:, Where you come from? What 's your name? Please .. you take picture of me? Of ze wilden met Dorette of mij op de foto. Het wachten was op de bruid, want we waren natuurlijk erg benieuwd hoe zij eruit zou zien. En toen kwam ze.. Ze werd met veel trommelgeroffel, door dragers in een soort van arrenslee, het feestterrein op gedragen. Ze droeg een sari in rood met goud afgezet. Wat een plaatje. We wilden eigenlijk ook de trouwceremonie nog afwachten maar het was inmiddels al over tienen en het werd langzaam erg fris buiten. Tijd om terug te gaan naar ons hotel. Maar wat een mazzelkonten zijn we toch, dat we een Indiaase bruiloft van zo dichtbij hebben mogen meemaken. Het lijkt wel een sprookje uit Duizend en een nacht.
Maar kom, nu eerst de Koffers pakken het reisverhaal schrijven en dan snel naar bed. Morgen vertrekken we om 8:30 naar Agra, een 12 uur durende busreis. Dan moeten we weer fit zijn.
Groetjes en tot snel. Ilma